Wiecie czym różni się teatr od życia? W teatrze wszystkiego musi być dużo i szybko. Nie ma czasu na długie oczekiwanie, aż głównemu bohaterowi zmieni się nastrój. W jednej scenie jest wesoły, a dwie sekundy później ma płakać jak bóbr. W prawdziwym życiu nawet, gdy masz totalną załamkę uronisz dwie łzy i schowasz się w ciemny kąt, a on… aktor przeżywa życiowy koszmar. Płacze, kopie, klnie i modli się na głos w niebiosa. Tym różni się teatr od życia.

Ale są osoby, dla których ta różnica nie istnieje. Świat wydaje się być ich sceną. Wszystko musi być BARDZIEJ.

Osobowość teatralna

Pewnie każdy z nas zna choćby jedną osobę, która cały czas potrzebuje być w centrum uwagi. Są ludzie, którzy nawet idąc rano po bułki wydają się żyć na deskach teatru. Ich emocje zmieniają się jak piosenki na Spotify. Jakby ciągle grali, niezależnie do tego, czy publiczność życzy sobie tego przedstawienia. Pewnie nigdy nie przyszło ci na myśl oglądając tę grę aktorską, że może być ona wynikiem zaburzenia i to całkiem poważnego. O zaburzeniach osobowości ogólnie pisałam już wcześniej, więc jeżeli nie wiesz czym są zachęcam do przeczytania trochę na ich temat.

Czym cechuje się osobowość teatralna?

Histrioniczne zaburzenie osobowości zwane prościej osobowością teatralną lub infantylną dotyka przeważnie kobiet, chociaż może występować u mężczyzn. Typowe cechy osobowości teatralnej to:

• Labilne i płytkie emocje
• Teatralność w zachowaniu i wypowiedziach
• Dążenie do bycia w centrum uwagi i dyskomfort psychiczny, gdy się to nie udaje
• Tendencja do manipulowania innymi, ale też duża podatność na bycie manipulowanym
• Brak odporności na krytykę
• Częste zachowania prowokacyjne, niestosowne, skracanie dystansu w kontaktach
• Zwracanie dużej uwagi na wygląd fizyczny

Jeżeli jesteś sobie w stanie wyobrazić typowego introwertyka dla którego szczytem szczęścia jest zawinąć się w kocyk z kubkiem herbatki i dobrą książką to histrionik jest całkowitym przeciwieństwem.

Królowa dramatu

Osoby te są niesamowicie ekspresyjne. Wydają się bardzo mocno przeżywać wszystko co dzieje się w ich życiu. Cierpią i cieszą się mocniej niż przeciętny człowiek. Czy to znaczy, że też czują bardziej? To co przeżywają wydaje się takie żywe, barwne, mocne, a jednak… Te emocje są bardzo płytkie. Większość dzieje się na zewnątrz i nie wystarcza emocji, żeby dotarły wgłąb. Może dlatego mogą tak szybko się zmieniać.

Dramatyzm w wypowiedzi jest dla nich typowy. To zawsze “koniec”, “tragedia”, “przełom”. Są słowa, których w ich repertuarze nie brakuje: straszny, potworny, ogromny, kolosalny. Słowa muszą podkreślać wagę wydarzeń. Do tego żywa gestykulacja i bogata mimika. Cała ta oprawa zwykłe potknięcie się może przekształcić w wypadek zagrażający życiu, gdzie główna bohaterka była o krok od śmierci. W takim opowiadaniu będzie dużo emocji i dramatyzmu, jednak niewiele faktów i detali.

Nie ma teatru bez publiki

Dla histrionika ludzie są lustrem. To w nich, w ich reakcjach i zainteresowaniu mogą dostrzec swoją wartość lub jej brak. Ludzi potrzebują jak powietrza i pewnie dlatego są tak bardzo wrażliwi na krytykę. Ich poczucie własnej wartości jest tak chwiejne jak ich emocje. Stale poszukuję, więc zainteresowania. Gdy uwaga jest na nich skupiona ich samoocena się podnosi, więc ciagle dążą do bycia w centrum. Tak jak dla małego dziecka największą nagrodą jest uwaga rodzica, a nie najdroższa zabawka, tak histrionik najbardziej ceni zainteresowanie. Więc walczy o tę uwagę i stara się ją zdobyć na różne sposoby.

Najprostszym sposobem na uzyskanie zainteresowania jest oczywiście szokować. Stąd biorą się nadmiernie uwodzicielskie zachowania, nietuzinkowe stroje, zdumiewające wypowiedzi. Atrakcyjność fizyczna przy osobowości teatralnej jest ważna. Nie tylko podnosi wartość, ale jest też narzędziem do zdobywania uwagi i podziwu.

Czy jest tu miejsce na cierpienie?

Jest to osoba najczęściej bardzo męcząca dla otoczenia. Można z nią chwilę wytrzymać, ale ciągłe życie z gwiazdą teatru nie należy do spokojnych. A co z samą zainteresowaną? Co ona czuje i jak sobie z tym radzi?

Żeby było jasne! Nikt sobie zaburzenia psychicznego nie wybiera, a przecież osobowość teatralna jest zaburzeniem. To w jaki sposób odbiera świat i funkcjonuje ją samą też wykańcza. W tej grupie częste są depresje, zaburzenia lękowe, nerwice. Ona sama cierpi i otoczenie jest zmuszone cierpieć razem z nią.

Osobowość teatralna w filmie

Szukając inspiracji do tego testu postanowiłam sięgnąć po zasoby idealnie pasujące na tę okazję. Skoro mówimy o osobowości tak mocno związanej z aktorstwem, teatrem, filmem to czemu by nie poszukać odpowiedniej postaci właśnie w filmie. Jak postanowiłam, tak zrobiłam. Przebrnęłam przez kilka filmów i mam. Jeżeli ktoś nie potrafi sobie wyobrazić jak może wyglądać zachowanie histrionika jedynie po liście cech to polecam obejrzenie czegoś z listy.

• Przeminęło z wiatrem
• Śniadanie u Tiffany’ego
• American Beauty
• Tramwaj zwany pożądaniem

Warto obejrzeć każdy z tych filmów, jednak najbardziej wyraźnie samą osobowość teatralną przedstawia “Przeminęło z wiatrem”. Już pierwsze pół godziny pokazuje jak może funkcjonować taka osoba na co dzień i jaka to udręka.